Sofija Soja Jovanović, prva srpska pozorišna i filmska režiserka, rođena je na današnji dan 1922. u Beogradu. O njenom veoma poznatom i plodnom radu prenosimo tekst POKS Požarevac:
Njena režija Sumnjivog lica u Akademskom pozorištu 1947. bila je prvi pokušaj modernog tumačenja Nušića. Zaslužna je za procvat Beogradskog dramskog pozorišta od 1951. Njene glavne pozorišne režije su: Labiš Florentinski šešir, Breht Dobri čovek iz Sečuana, Anuj Bal lopova, Friš Andora, Miler Pripovest o dva ponedeljka i Mir-Jam Ranjeni orao. Režirala je i prvi jugoslovenski dugometražni film u boji Pop Ćira i pop Spira, Diližansa snova, Put oko sveta, Dr, Sumnjivo lice. Orlovi rano lete, Običan čovek.
Za više od pola veka rada režirala je 50-ak predstava u pozorištima širom bivše Jugoslavije, radila je i na radiju i na televiziji, a bila je i jedan od osnivača Akademskog pozorišta 1944.
Kao prva žena filmski režiser kod nas snimala je komedije prema delima Branislava Nušića, Stevana Sremca, Jovana Sterije Popovića, Branka Ćopića.
Neka od njenih najpoznatijih ostvarenja su – serija Pop Ćira i pop Spira (1982), Penžeri ravnice (1971), televizijska drama Izvinjavamo se, mnogo se izvinjavamo (1976), kao i filmovi utemeljeni na adaptacijama dela Branislava Nušića – Sumnjivo lice (1962), Dr (1962), Put oko sveta (1964) i Silom otac (1969).
Takođe radila je i na adaptacijama tekstova Jovana Sterije Popovića Diližansa snova (1960) i Stevana Sremca Pop Ćira i pop Spira (1958), koji je prvi dugometražni film u boji, nagrađen je sa sedam pulskih arena.
Soja Jovanović iza sebe ima i bogat opus pozorišnih predstava kao što su Sumnjivo lice, Neki to vole vruće, Kabare, Katarina.
Razigrani svet komedije oživela je uz pomoć generacija glumaca beogradskog komičnog i savremenog pozorišta, kao što su Ljubinka Bobić, Miodrag Petrović Čkalja i Mija Aleksić.
TV drama Izvinjavamo se, mnogo se izvinjavamo (1993) izabrana je za najbolju dramu igranu na televiziji u toku 35 godina postojanja.
Za svoja ostvarenja dobila je najveća priznanja, među kojima su i Zlatna arena u Puli (1975), Specijalna diploma Kinoteke za izuzetan doprinos razvoju filmske umetnosti, nagrada za režiju na Festivalu akademskih pozorišta Jugoslavije, nagrada Bojan Stupica, kao i mnoge druge.
Soja Jovanović je bila i dugogodišnji asistent na odseku glume Pozorišne akademije u Beogradu, stalni reditelj u Akademskom i Beogradskom dramskom pozorištu, a bavila se i prevođenjem pozorišnih drama.
Njen deda po ocu je bio Milan Jovanović, dvorski fotograf, a njegov rođeni brat Paja Jovanović, poznati srpski slikar. Milanov sin je bio Dušan Jovanović Đukin, poznati srpski vajar, a njegova supruga glumica Nevenka Urbanova. Umrla je Beogradu 22. april 2002. godine.