Na današnji dan preminuo je Bora Stanković (1876-1927).
Rođen u Vranju, bio je srpski književnik, najviše se istakao kao pripovedač, romansijer i dramatičar.
Dok je pisao ostao je privržen realističkim tradicijama, sa simpatijom za patrijarhalni svet stare Srbije. Opisujući tragične ličnosti, junake koji propadaju kao poetične žrtve ljubavi, dao je upečatljivu sliku zavičajnog Vranja, raslojavanje i degeneraciju starih trgovačkih porodica, prodiranje seoskog elementa u grad. Bio je slikar strasnih sukoba i nostalgije za mladošću, a proza mu je nadahnuta osećajem fatalizma i istočnjačke čulnosti. Pored pripovedaka i romana pisao je i dramska dela.
Svoju najpoznatiju dramu Koštana objavio je 1902., gde je prvi put u književnom delu koristio vranjski izgovor, što je izazvalo izrazite književne kritike. Jednog od najpoznatijih srpskih romana, Nečistu krv, objavio je 1910. Glavni lik je Sofka, poslednji potomak nekada ugledne vranjske porodice. Govoreći o njoj, Bora zapravo govori o uzdizanju, degeneraciji i gašenju jedne porodice, o moralnom izopačenju njenih članova, nesreći, kletvi koja pada na Sofkina leđa i prenosi se na njene potomke. Ovo delo je ekranizovano i predstavljeno publici bezbroj puta u pozorištima kroz generacije. Pored Nečiste krvi ostala poznata dela ovog pisca su Koštana, Tašana, Božji ljudi, Stari dani, Pod okupacijom i Iz starog jevanđelja.