Aleksandar Glišić je bio potpukovnik srpske vojske. Rođen je u Čačku 1873. godine.
U Beogradu je završio nižu i višu školu Vojne akademije. Učestvovao je u Majskom prevratu. Bio je oženjen sestričinom Dragutina Dimitrijevića Apisa. U prvom balkanskom ratu, u kumanovskoj bici, komandovao 7. pukom Kralja Petra Dunavske divizije I. Prvog dana borbe 23. oktobra 1912. godine samoinicijativno je poveo puk u bitku, i u žestokim borbama razbio nadmoćnije turske snage i povratio Srtevicu na kojoj je i poginuo. Tim je činom doprineo da divizija vrati izgubljene položaje, zadrži nadmoćnije turske snage, stabilizuje levo krilo svoje odbrane i utiče na pozitivan uspeh kumanovske bitke.
Sahranjen je u porti kumanovske pravoslavne crkve Sv. Trojice. Na njegovom grobu kasnije je podignut spomenik koga su Bugari srušili 1915, a potom obnovljenog definitivno razorili za vreme okupacije 1941-1944. Glišić je ušao i u narodne pesme kao najveći junak Kumanovske bitke.
Njegov rođeni brat Dušan Glišić, iako bolestan od delimične paralize nogu učestvovao kao komandant u svim ratovima. 1914-1915. bio je komandant podoficirske škole i Đačkog bataljona u Skoplju iz koga su potekli „1300 kaplara“. Prilikom povlačenja, bolest mu se pogoršala pa su ga vojnici morali nositi. Da njima ne bi bio teret i da ne bi bio zarobljen izvršio samoubistvo novembra 1915. u Uroševcu. Treći od braće Glišića, Milutin Glišić, poginuo je na Drini 1915. U njihovu čast, ulica u Čačku u kojoj se nalazila njihova kuća, nosi naziv Braće Glišića.
Izvor: FB Rojalistički klub
