Foto: arhiva SPC Nirnberg
Protojerej stavrofor Dušan Kolundžić, paroh nirnberški u penziji upokojio se danas (29.04.) u 82. godini. Sveštenik velikog srca bogosluživao je na više mesta, a najduže u parohiji Nirnberg, u kojoj je ostao sve do penzionisanja (od 1977. – 2004.) Sa vernicima nirnberške parohije kupio je crkvu u Nirnbergu i adaptirao za pravoslavna bogoslouženja (ikonostas, tronovi, stasije, vitraži na prozorima), a tronosana je 1999. godine.
Dušan Kolundžić rođen je u selu Bučje, opština Pakrac, od oca Mirka, bojadisara i majke Milije, domaćice 01. juna 1938. godine. Osnovnu školu je završio u Pakracu 1952. Upisao je Bogosloviju Svetog Save u Manastiru Rakovica, kod Beograda. Po završetku Bogoslovije 1957. upisuje Bogoslovski, a dve godine kasnije i Filosofski fakultet, Odsek za Istoriju umetnosti. Po završenim fakultetima aprila 1966. zaposlio se u Patrijaršijskoj upravnoj kancelariji i radio je na poslovima u Beogradu i Patrijaršijskom dobru u Dalju. Od školske 1967/68. godine postaje suplent, a od 1971. profesor praktične grupe bogoslovskih predmeta u Sremskim Karlovcima. Kao profesor Bogoslovije sarađivao je u gotovo svim crkvenim listovima, a objavio je i knjigu „Vera i molitva“, kao i dva pomoćna udžbenika iz Liturgije: „Hrišćanska umetnost“ i „Praznična bogosluženja“.
Na poziv Episkopa Lavrentija, avgusta 1974. otišao je u Diseldorf, gde je obavljao dužnost sekretara Eparhije zapadnoevropske, korektora Eparhijske štamparije i urednika eparhijskih izdanja. 1975. pokrenuo je i uređivao eparhijski list Crkva, koji i danas izlazi, u tiražu od 12.000 primeraka. Sa Episkopom Lavrentijem počeo je izdavanje sabranih dela Vladike Nikolaja. Za đakona je rukopoložen na Praznik sabora Srba Svetitelja u Štutgartu, a za prezvitera na dan Prepodobne matere Paraskeve u Darmštatu 1974. godine.
Marta 1977. godine prešao je u parohiju Nirnberg, u nemačkoj pokrajini Bavarske, gde će ostati sve do penzionisanja, juna 2004. godine. Kao paroh u Nirnbergu počeo je, prvi u Srpskoj crkvi, da piše i umnožava Parohijsko pismo, koje je osam puta godišnje slao svim svojim parohijanima. Ukupno je vernicima poslao 184 pisma, koje je kasnije, tematski, sabrao u dve knjige od po 300 stranica, pa i njih poslao na oko 1200 adresa parohijana. Za ovaj jedinstven način opštenja sa vernicima, a i zbog izuzetne sadržajnosti Pisama, primljen je 2002. godine u Udruženje književnika Srbije. Pokrenuo je i ediciju „Mala religiozna biblioteka“, u kojoj su, u više od 100.000 primeraka, štampane knjižice: „Narod Božji“ (Stari zavet), „Život Gospoda Isusa Hrista“, „Čuda Gospoda Isusa Hrista“, „Objašnjenje Svete liturgije“, „Odgovaranja na Svetoj liturgiji i Čin izobraziteljne“, „Upokoj Gospode u veri počivše“ (Čitulja), „O Krsnoj slavi“, „Koji se u Hrista krstiste – u Hrista se obukoste“ (priručnik za roditelje, kumove i odrasle katihumene). Štampao je i ilustrovani priručnik za veronauku „Život Gospoda Isusa Hrista“ i „Bogosluženje Pravoslavne crkve“. Objavio je starozavetnu knjigu „O Jovu“, kao i „Jevanđelje po Luki“, povodom godine Biblije 2003. godine. Obradio je, kao slavske čestitke, 85 Krsnih slava, sa žitijama Svetih i slavskim obeležjima.
Od školske 1977/78. pa do 1992/93. godine predavao je u devetogodišnjoj osnovnoj, tzv. „Jugoslovenskoj“ školi u Nirnbergu veronauku, nekad i po 26 časova nedeljno, bez ikakve materijalne naknade i pored svih parohijskih obaveza, na terenu prečnika 300 km i šest bogoslužbenih mesta. Za Osnovnu školu i Realnu gimnaziju načinio je program verske nastave, koji je odobrilo Ministarstvo za prosvetu i kult u Minhenu.
1981. godine odlikovan je činom protojereja, 1982. je postavljen za arhijerejskog namesnika za Južnu Nemačku (na kojoj dužnosti je ostao do penzionisanja), a 1999. godine odlikovan je pravom nošenja naprsnog krsta. Sa vernicima nirnberške parohije kupio je crkvu u Nirnbergu i adaptirao za pravoslavna bogoslouženja (ikonostas, tronovi, stasije, vitraži na prozorima), a tronosana je 1999. godine.
Posle penzionisanja od 2004. godine živeo je u slavonskom selu Bijelo Brdo kod Osijeka, Eparhija osečkopoljska i baranjska. Redovno je služio u toj, kao i susednim eparhijama, propovedao i držao predavanja na razne teme, uređivao i vodio svakodnevnu emisiju na Radio Borovu i pripremao hodočasnike za Manastir Hilandar. Završio je Prvi šematizam Eparhije osečkopoljske i baranjske.
Sa suprugom Katicom ima dva sina, Mirka, veroučitelja u Beču i jereja Radomira, paroha u Berlinu.
Protonamesnik stavrofor Dušan Kolundžić biće sahranjem na groblju u Nirnbergu.
