Matija Ban je bio profesor Liceja, političar i diplomata i jedan od najpoznatijih predstavnika dubrovačkih Srba katoličke vere. Rođen je 16. decembra 1818. godine u Petrovom selu kod Dubrovnika.
Školovao su u Dubrovniku, gde je završio gimnaziju, filozofske i pedagoške nauke. Godine 1834. stupio u franjevački red, ali je ubrzo iz njega istupio. Radio je prvo kao pisar u jednoj advokatskoj kancelariji, a potom u katastru u Dubrovniku. Proveo je nekoliko godina na Istoku, na ostrvu Halki u carigradskoj okolini, Carigradu i Brusi, povremeno podučavajući druge, učeći i sam, a povremeno je živeo na svom imanju u Anadoliji.
Godine 1844. došao je u Beograd, gde postaje vaspitač kćeri kneza Aleksandra Karađorđevića.
Kao rezultat tog pedagoškog rada su tri sveske Vospitatelja ženskog (1847.)
Bio je šef pres-biroa i vodio je poslove nacionalne propagande i član Srpske kraljevske akademije, a u isto vreme jedan od najplodnijih srpskih pisaca.
Pisao je drame u duhu klasicizma i tragedije u stihu, sa istorijskom tematikom; poznate su i njegove pedagoške rasprave.
Njegove najpoznatije drame su: Merima, Smrt Uroša V, Kralj Vukašin, Knez Nikola Zrinjski, Jan Hus i mnoge druge.
Po njegovom imanju i kući jedan deo Beograda nosi naziv Banovo Brdo.
Matija Ban je osnivač jednog političkog programa nacionalnog ujedinjenja i oslobođenja Južnih Slovena.
Država bi trebalo da bude neka vrsta unije Hrvatske i Srbije, kojoj bi se potom, po želji, priključila i velika Bugarska.
Prema Banovom konceptu federalne jugoslovenske države, Srbija treba da ima ulogu kolovođe, i granice bi joj bile istorijske srpske zemlje od rijeka Vrbas i Cetina do grada Sofija, ujedinjenjem: Srbija, Srem, Bačka, Banat, Bosna, Hercegovina, Crna Gora, Stara Srbija, sjeverna Albanija, Boka Kotorska, Dalmacija i Bosanska krajina.
Hrvatsko-slavonski ostatak jugoslovenskih teritorija na zapad bi zajedno i sa slovenačkim oblastima i primorjem do Trsta uključivao Veliku Hrvatsku. Ovaj plan je uručio Stevanu Knićaninu.
Ban je 1848. skovao reč četnik po uzoru na poljski jezik da bi označio gerilca u Grbaljskoj buni.
Članstvo u naučnim institucijama
– Od 12. januara 1858. godine: Redovni član Družstva Srbske Slovesnosti (skr. DSS)
– Od 29. juna 1864. godine: Redovni član Srpskog učenog društva (skr. SUD), odnosno Odseka za nauke moralne, jezikoslovne i literaturne
– Od 5. aprila 1887. godine: Pravi član Srpske kraljevske akademije (skr. SKA), odnosno Akademije umetnosti
– Od 27. maja 1887. do 22. februara 1892. godine: Sekretar Srpske kraljevske akademije
Umro je 14. marta 1903. godine u Beogradu.
Izvor: FB Rojalistički klub
