Patrijarh srpski Porfirije  u Parizu ustoličio episkopa zapadnoevropskog Justina

Eparhija zapadnoevropska u čijem su sastavu zemlje Francuska, Belgija, Holandija, Luksemburg, Španija i Portugalija danas je zvanično dobila svoga vladiku Justina. Njega je,  u tron arhijereja eparhije zapadnoevropske ustoličio patrijarh srpski Porfirije. Ustoličenje je bilo u Sabornom hramu Svetog Save u Parizu. Arhijerejsku liturgiju služio je episkop Justin, a sasluživali su vladike –  evropski Pimen iz Makedonske Pravoslavne Crkve – Ohridske Arhiepiskopije, britansko-skandinavski Dositej, zvorničko-tuzlanski Fotije, diseldorfski i nemački Grigorije, kruševački David, bihaćko-petrovački Sergije, niški Arsenije, dalmatinski Nikodim, valjevski Isihije, šabački Jerotej, remezijanski Stefan, mohački Damaskin, marčanski Sava, humski Jovan i umirovljeni kanadski Georgije; kao i arhimandriti Nektarije – glavni sekretar Svetog Arhijerejskog Sinoda, Danilo – direktor Patrijaršijske upravne kancelarije, i Atanasije – iguman manastira Staro Hopovo, protojereji-stavrofori Nikola Škrbić, Dušan Raković i Jovan Garsija Kasanovas, đakoni Dragan Radić, Radomir Vrućinić i Igor Vujisić i jerođakon Justin.

Arhijerejskoj liturgiji molitveno su prisustvovali arhijereji francuski Dimitrije iz Vaseljenske Patrijaršije; madridsko-lisabonski i administrator zapadnoevropski Nestor, dubnski Jovan, domodedovski Simeon i reutovski Jelisije iz Moskovske patrijaršije; zapadnoamerički Maksim, izabrani jegarski arhimandrit Nektarije, izabrani toplički protosinđel Petar; zapadnoevropski i južnoevropski Josif iz Rumunske pravoslavne crkve, kao i londonski i zapadnoevropski Irinej iz Ruske zagranične pravoslavne crkve.

Srbi iz cele Francuske i mnogih parohija eparhije zapadnoevropske došli da prisustvuju ovom velikom događaju, a pored njih tu su bili i ministar spoljnih poslova Nikola Selaković, ministar Nenad Popović, ambasador Republike Srbije u Francuskoj Nataša Marić, ambasador Srbije pri Unesku Tamara Rastovac Siamašvili, direktor Kulturnog centra Srbije Natali Beljanski, ambasador Bosne i Hercegovine u Francuskoj Bojana Kondić Panić i pukovnik Žak Ogar, nosilac ordena Svetog Save.

Obraćajući se prisutnima patrijarh Porfirije je između ostalog poručio: „Radost je naša neizmerna danas, jer je to radost u Duhu Svetom, radost crkvena, radost koja se ne tiče samo nas koji smo danas sabrani u svetom hramu, nego budući da je radost crkve, a crkva nema granica i obuhvata i nebo i zemlju, danas se raduju i nebo i zemlja, a naročito se raduju veliki sveti arhijereji Crkve koje je Gospod proslavio zbog toga što su se odlikovali smirenjem po ugledu na samog Hrista. Sveti oci kažu da smirenje samo kada ga imamo poseduje u sebi sve ostale vrline. Međutim, to smirenje nije smirenje od ovog sveta koji tumače psiholozi, parapsiholozi, razni trgovci duhovnošću u raznim religijama. To je smirenje koje je sinonmim vere, vere koja podrazumeva sve za Hrista i Hrista nizašta, vere koja znači apsolutno i potpuno poverenje u ljubav Božju i u Njegov promisao, vere koja je svest o tome da On bolje zna odakle smo, ko smo, kuda idemo, šta je svakome od nas potrebno kao pojedincu, ali i kao zajednici”.

On je dodao da naša crkva u Zapadnoj Evropi „čini gotovo neznatnu manjinu, ali upravo taj status manjine u savremenim društvima Zapada predstavlja bogati resurs i ogromno polje za svedočenje Hrista Raspetog i Vaskrslog. Crkvene zajednice u dijaspori su veoma male te stoga one imaju posebnu optiku, tj. njihova briga jeste kako steći glas u društvu u kojem si manjina i kako biti dobar građanin jedne druge zemlje, ali sačuvati svoju pravoslavnu veru, nacionalni identitet, maternji jezik i osećaj pripadnosti svom narodu i matici”.

Vladika Justin je poručio da bi volelo da se ostvari u eparhiji, „koja je toliko šarenolika i nacionalno i jezički kakva je zapadnoevropska. U njenom sastavu postoji dvanaest nacionalnosti, a prostire se na šest država: Francusku, Belgiju, Holandiju, Luksemburg, Španiju i Portugaliju. Eparhija zapadnoevropska istorijski gledano nema slavnu prošlost, ali zato ima, nažalost ili  na sreću, svetlu budućnost kako zbog našeg naroda koji se sve više doseljava u zemlje zapadne Evrope tako i zbog ljudi sa ovih prostora žednih smisla života i nauke Hristove”. On je dodao svojim vernicima da je živeo među njima skoro jednu deceniju: „slobodno šetao Jelisejskim poljima, divio se lepotama Luvra i raskoši Versaja, oduševljavao se i treperio pred prelepim i drevnim Notr Damom, osetio veseli duh Monmartra i tiho se molio šetajući pored Sene. Mnogi od vas su mi postali dragi prijatelji, ukazivali veliku ljubav, poštovanje i poverenje. Ulazio sam u vaše domove, neki su mi bili druge majke, očevi, braća, delio sam vaše brige, tuge i radosti. Nova dužnost na koju me crkva postavlja ne znači da ako sam postao vladika prestajem da budem vaš otac Justin kao i do sada. Naprotiv, želim i pozivam vas da zajedno gradimo Crkvu Božju, da budemo jedni drugima saradnici u podvigu spasenja, braća i prijatelji”, dodao je on.

Srpska Pravoslavna Crkva je za Zapadnu Evropu, Australiju i Novi Zeland 1969. osnovala Zapadnoevropsku i Australijsku eparhiju. Godine 1973. izdvojeno je područje Australije i Novog Zelanda u posebnu Eparhiju, a od Zapadnoevropske eparhije su 1990. osnovane dve: Srednjoevropska i Britansko-skandinavska, da bi  godine 1994. od delova ove dve Eparhije i Zapadnoevropske eparhije Mitropolije Novogračaničke bila osnovana sadašnja Zapadnoevropska eparhija.