Aleksa Radovanović iz Medveđe, je Solunac koji je najduže živeo. Rođen 1899. godine, a umro 2004. Živeo je punih 105 godina. Sa nepunih petnaest godina stupio je dobrovoljno u komitsku četu vojvode Koste Vojnovića. Početkom oktobra 1914. godine, u obračunu sa Bugarima, bio je ranjen. Potom je učestvovao u povlačenju preko Albanije, probijanju Solunskog fronta…
Januara 1919. godine pozvan je na odsluženje vojnog roka, koje je osamnaest meseci služio u Kraljevoj gardi u Beogradu. Kao dobrovoljac, dobio je od kralja Aleksandra pet hektara zemlje kod Uroševca. Godine 1932. se zaposlio u žandarmeriji i službovao u Prištini, Splitu, Mostaru, Peći i Prizrenu.
Sem Alekse, dobrovoljci u Prvom i Drugom svetskom ratu bili su i njegova dva brata. Starijeg Radivoja Nemci su streljali u Prokuplju, a mlađeg Radovana u Uroševcu.
Nosilac je brojnih priznanja, ordena i medalja Francuske, Kraljevine Jugoslavije i FNR Jugoslavije: Legije časti, zlatne i srebrne Medalje Obilića, Medalje Kosančić Ivana, Ordena Vojvode Stepe, medalje Kralja Petra Prvog…
Izvor: FB Srpska istorija
