U Nacionalni registar nematerijalnog kulturnog nasleđa Srbije upisano je šest novih elemenata živog nasleđa, i to sarački i ćurčijski zanat, izrada veza „štampujit” mavanje kumbara, sviranje na tamburici samici i plivanje za Bogojavljenski krst.
Sarački zanat se koristi i pod nazivom saračko-sedlarski zanat. Sarači, zanatlije, poseduju znanja i veštine pripreme i obrade sirove kože, kao i ukrašavanja predmeta od kože, a pre svega izrađuju sedla za konje, opasače, bičeve, kaiševe, novčanike i slično. Ovaj zanat geografski se vezuje za gradove Sombor, Rumu i Čačak, a prisutan je i u oblasti centralne i istočne Srbije, kao i na Kosovu i Metohiji i na području Beograda.
Ćurčijski zanat, poznat i pod nazivom kožuharstvo, predstavlja skup znanja i veština prerade i obrade kože, a geografski je zastupljen na području AP Vojvodine, istočne Srbije i Beograda.
Foto: Ministarstvo kulture
Izrada dekorativnog veza „štampujit” neguje se u istočnoj Srbiji, na području negotinske Krajine i priobalja Dunava, a ovaj zanat je rasporostranjen među ženama, koje su uglavnom pripadnice vlaške nacionalne manjine, i ovom tehnikom ukrašavaju svečane ženske nošnje. Tehnika je poznata i pod nazivom „kusut ku mašina“ i „trukujit”.
Mavanje kumbare, odnosno praksa paljenja obrednih vatri u Siriniću, običaj je karakterističan za Sirinićku župu i neizostavni je deo Belih poklada. U nacionalni registar je upisano i plivanje za Bogojavljenski krst, koje se tradicionalno održava 19. januara, kada se obeležava praznik Bogojavljenje, odnosno slavi dan krštenja Isusa Hrista u reci Jordan.
Izvor: Ministarstvo kulture
